Co to są rzeczy ostateczne? Rzeczy ostateczne są to te rzeczy, które człowieka spotkają na ostatku, to jest śmierć, sąd, piekło, niebo; ale po sądzie przed niebem może być czyściec.
Naturalizm praktyczny, który jest zaprzeczeniem ducha wiary w postępowaniu w życiu, zawsze ma tendencję do odradzania się w mniej lub bardziej zaakcentowanych formach, tak jak to miało miejsce jakiś czas temu w amerykanizmie i modernizmie.
"Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto wierzy weń, nie zginął, ale miał żywot wieczny" (J 3,16)
Nazwa adwent odnosi się w Kościele łacińskim do tego okresu roku, w którym Kościół wymaga od wiernych przygotowania się do obchodów święta Bożego Narodzenia, rocznicy narodzin Jezusa Chrystusa. Tajemnica tego wspaniałego dnia miała wszelkie prawo być honorowana przygotowaniem przez modlitwę i czyny pokutne.
Każde ludzkie stworzenie czuje się zależne od jednej najwyższej Istoty, a zatem jest świadome wewnętrznego impulsu, aby tę najwyższą Istotę czcić. Ten, kto nie czci prawdziwego Boga, będzie czcił stworzenie.
Dodatek teologiczny do zagadnienia o naturze i przymiotach Boga.
W encyklice Libertas papież Leon XIII ostrzega przed tak zwanymi wolnościami, które współczesne społeczeństwo przyjmuje za pewnik i mówi, że każdy człowiek ma do nich prawo. Są to wolności, "których domagają się i które z równą usilnością głoszą zwolennicy liberalizmu".
Czym jest Tradycja? Tradycja to niespisane słowo Boże, które zostało przekazane żywym słowem przez Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów, a do nas...
Niedawno temu, jak Wam wiadomo, ogłosiliśmy listem apostolskim Rok święty, który, starym zwyczajem, będziemy wkrótce obchodzić w Wiecznym Mieście. Dziś zaś, by lepiej przygotować się do przeżycia tych wspaniałych uroczystości religijnych, występujemy z pewną szlachetną propozycją, która, jak się słusznie spodziewamy, przyniesie znakomite i trwałe owoce najpierw dla wiernych, a następnie dla całej społeczności ludzkiej, jeśli tylko zostanie przez wszystkich zgodnie i chętnie przyjęta. Chodzi tu o kult Najświętszego Serca Jezusowego.
Razu jednego żądano od Jana dokumentów osobistych. Władcy Jerozolimy, kapłani, rząd, uczeni w piśmie – wszyscy chcieli wiedzieć, kto jest ten wędrownik znad Jordanu, okryty sierścią wielbłądzią, karmiący się szarańczą. Kto jesteś? – spytali. Wtedy wyznał, nie skłamawszy. “Nie jestem Chrystusem”. Jan nie chce zwać się tym, kim nie jest.