Msza św. roratnia bierze swoją nazwę od pierwszych słów Introitu, które przychodzą do nas z Księgi Izajasza 45,8: “Rorate, caeli, desuper, et nubes pluant justum, aperiatur terra, et germinet Salvatorem.” (Spuśćcie rosę niebiosa i obłoki niech wyleją sprawiedliwego: Niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela”)
Myśl o marności świata i o tym, że wszystkie rzeczy, jakie świat ceni, są kłamstwem i oszustwem, pobudziła wiele dusz do całkowitego oddania się P. Bogu. Bo cóż pomoże człowiekowi, jeśliby cały świat zyskał, a na duszy swej szkodę poniósł? (Mt 16,26). Na co się przyda, choćby się na ziemi wszystko pozyskało, jeśli duszę zgubi się na wieki?
"Nie pamiętaj, Panie, na występki moje albo rodziców moich: ani nie mścij się za grzechy moje" - Ten werset, wzięty z Księgi Tobiasza (3,3), jest antyfoną oprawiającą w ramy psalmy, które księża albo biskupi recytują podczas przygotowań do Mszy św. Ta sama antyfona śpiewana jest na początku i na końcu Siedmiu Psalmów Pokutnych, które w połączeniu z Litanią do Wszystkich Świętych, tworzą jedną z najbardziej uroczystych i potężnych modlitw pokutnych Kościoła.
Dla osiągnięcia zbawienia wiecznego bardzo jest pożyteczne często mówić do siebie: Pewnego dnia trzeba umrzeć. Kościół św. każdego roku w Popielec przypomina to wiernym, mówiąc: Pamiętaj, człowiecze, prochem jesteś i w proch się obrócisz. - Tę prawdę o śmierci bardzo często w ciągu roku nam też przypominają: to cmentarze, które napotykamy przy drogach, to grobowce, jakie widzimy wokół kościołów, to wreszcie pogrzeby.
Kościół Chrystusowy „ten czujny stróż powierzonych sobie dogmatów oraz ich obrońca, niczego z nich nigdy nie ujmuje, niczego nie dodaje. Owszem, z największą troskliwością rozpatruje rzeczy stare w sposób wierny i mądry: jeśli o czymś świadczy starożytność a zasiała to wiara Ojców, Kościół stara się to tak zgłębić i zbadać, żeby owe pierwotne dogmaty niebieskiej nauki uzyskały oczywistość, jasność i wyrazistość, zatrzymując swą zupełność, całość i charakter objawiony; mają takie prawdy wzrastać w swych granicach, to jest z zachowaniem tegoż samego dogmatu, tego samego znaczenia i tej samej treści”.
"Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem". (Lb 6, 24-26)
7 grudnia 1965 r. papież Paweł VI promulgował deklarację Dignitatis Humanae, która głosiła, że osoba ma prawo do wolności religijnej. Ojcowie Soborowi zadeklarowali, że prawo do wolności religijnej wynika z godności osoby ludzkiej i że prawo to powinno stać się prawem obywatelskim przyznanym przez władze.
W maju 2016 roku mój krewny miał szczęście uczestniczyć w rekolekcjach w Niemczech na temat duchowości św. Maksymiliana Kolbego i jego stowarzyszenia Militia Immaculatae (MI). Rekolekcjonistą był ks. Karl Stehlin z Bractwa św. Piusa X, który sam pomógł w ponownym otwarciu MI z jego pierwotnym charyzmatem i tradycyjną wiarą katolicką w 2000 roku w Polsce.
Kościół, by uchronić wiernych od niewiary i niemoralności, kładzie książki niemoralne i występujące przeciw wierze na indexie (Index librorum prohibitorum).