Tłumaczenie: VRS (https://nondraco.wordpress.com/2017/01/19/don-pietro-leone-nowa-religia-4/)
Źródło: https://rorate-caeli.blogspot.com/2016/12/our-11th-anniversary-birthday-gift-full.html
Część 1 | Część 2 | Część 3 | Część 4
Gnoza w dzisiejszym świecie
W tym rozdziale przeanalizujemy gnozę we współczesnym świecie i jej rozkwit poza Kościołem, najpierw w ateizmie, następnie w sektach ezoterycznych.
1. Ateizm
Gnoza jest obecna w ateizmie, w trzech aspektach:
a) tak jak ateizm ze swoją doktryną ewolucji, uważa że człowiek ewoluował z czegoś niższego od siebie, a nawet z nicości;
b) tak jak ateizm, na podstawie powyższej doktryny, zakłada że zasada ta, od której pochodzi człowiek i w której się roztapia, stanowi jednocześnie wyższą rzeczywistość;
c) tak jak ateizm, wypierając się Boga, faktycznie deifikuje człowieka.
Ten rodzaj gnozy jaki stanowi ateizm pozytywny karmi się modernistyczną filozofią, począwszy od antropocentryzmu Kartezjusza poprzez różne nowożytne systemy materialistyczne i idealistyczne. Karmi się również buddyzmem, ateistycznym systemem, który utrzymuje że człowiek wywodzi się z nicości i następnie rozkłada w nicość, postrzeganą jednocześnie jako wyższa rzeczywistość (‘Nirvana’).
2. Sekty ezoteryczne
Drugi rodzaj gnozy poza Kościołem odnajdujemy w sektach ezoterycznych: satanizmie, wolnomularstwie, teozofii, antropozofii oraz tak zwanym ruchu New Age, które pragną być uznawane za prawowitych spadkobierców gnozy.
a) Satanizm
Satanizm uczy doktryn jakie ujawniły się w gnozie antycznej: politeizmu, a w szczególności istnienia dwóch bogów: jednego dobrego i drugiego złego, stworzenia świata przez Demourga i utożsamienia go ze złym bogiem. Na przestrzeni stuleci Bóg Starego Testamentu zaczął być identyfikowany z tym złym bogiem, który pragnie by ludzie cierpieli, podczas gdy szatan był przedstawiany w roli dobrego boga, który chce wyzwolenia człowieka i jego szczęścia. Moralną zasadą satanizmu jest: fac quod vis: rób co chcesz.
Satanizm wywiera ważny wpływ na pozostałe wyżej wymienione sekty, o których teraz powiemy kilka słów.
b) Wolnomularstwo
Masoneria jest tajemnym stowarzyszeniem wyznającym racjonalistyczny i typowo ateistyczny humanizm. W swojej książce ‘Wolnomularstwo w swoich tajnych dokumentach’ Léon de Poncins pisze: ‘Wielkim sekretem są w pewnym sensie czcigodne Rządy Człowieka. Stanowią potwierdzenie wyższości człowieka nad Objawieniem… Człowiek, głosi wolnomularstwo, to potencjalny bóg. Jak tylko zorganizujemy go społecznie, międzynarodowo i powszechnie, będzie śmiał się w twarz Bogu z naszych legend i koszmarów, który jest jego prześladowcą. To jest wyzwolenie Człowieka od tego co Boże.’
Utworzenie polityczno-religijnego porządku świata inspirowanego przez humanizm poprzez zniszczenie państwa (przede wszystkim państwa monarchicznego) i Kościoła to główny cel masonerii.
Zmierza ona do tego pierwszego poprzez inicjowanie Rewolucji, takich jak rewolucja w Rosji, poprzez atak na społeczeństwo i rodzinę inter alia z wykorzystaniem rozwodów i niemoralnych programów edukacyjnych, takich jak ‘dżender’ oraz propagowanie ateizmu albo w sposób wyraźny, albo dorozumiany – pod osłoną panteizmu i politeizmu.
Drugie z założeń jest realizowane poprzez infiltrację Kościoła przez członków masonerii oraz wywieranie na Kościół nacisku z zewnątrz i ze środka aby spowodować jego upadek doktrynalny, liturgiczny i moralny.
Masoński racjonalizm i ateizm tworzą podstawę do szczególnego antagonizmu wobec Kościoła katolickiego z uwagi na roszczenie sobie przez Kościół prawa do nauczania prawd nadprzyrodzonych i obiektywnych w formie dogmatu oraz Bożego Objawienia, a także z uwagi na zamiar Kościoła życia i uczenia innych życia zgodnie z takimi Prawdami.
Wolnomularstwo przejawia w trojaki sposób satanizm: w swych zepsutych rytuałach, które obejmują świętokradztwo i ofiarę z człowieka, w swej misji zniszczenia Kościoła katolickiego oraz w swym długoplanowym i ostatecznym celu, którym jest oddawanie czci człowiekowi zamiast Bogu.
Najwyższą personalną zasadą masonerii jest ‘Wielki Architekt’ rozumianu różnie, z płynnością doktrynalną, stosownie do której jest określany jako Bóg, Człowiek lub Diabeł.
Od swego wyjścia na świat w XVIII wieku wolnomularstwo, jeden z najbardziej potężnych wrogów Kościoła katolickiego i jego celów, którymi są chwała Boża oraz zbawienie dusz, stało się obiektem co najmniej 14-krotnego uroczystego potępienia ze strony rzymskich Papieży oraz Świętego Oficjum.
W przeciwieństwie do nich Sobór Watykański II przedstawia punkt zwrotny w oficjalnym stanowisku Kościoła wobec masonerii. Według Abbé Daniela Leroux w książce ‘Piotrze czy mnie miłujesz?’ (Edizioni Gotica s. 92): ‘Za pośrednictwem kard. Bea masoni uzyskali dekret o wolności religijnej oraz uczcili brawami zwycięstwo fałszywego ekumenizmu oraz kolegialności.’ Ten sam autor cytuje przemówienia powitalne wygłoszone w Watykanie przez papieża Jana Pawła II do masonów z ‘komisji trójstronnej’ oraz żydowskiej sekty B’nai B’rith, które odwołują się do zasad humanistycznych, podobno podzielanych przez obie strony. Pokazuje jak nowy Kodeks prawa kanonicznego (1983) nie przewiduje już ekskomuniki członków masonerii, a w rzeczywistości nawet ich nie wymienia.
c) Teozofia
Teozofia, rozwinięta przez p. Błavatską, utrzymuje że zło jest jedną z głównych zasad świata, konieczną do ewolucji i postępu. Duch zła, zwany Lucyferem, jest aktywną energią kosmiczną, prawem, które łączy przeciwieństwa, tworząc ostateczną harmonię. Prawo to, w jej ujęciu, wyzwoli człowieka od Fałszu (który w sposób czytelny odnosi się do wiary katolickiej) i spowoduje jego samoodkupienie.
d) Antropozofia
Z drugiej strony, antropozofia Rudolfa Steinera identyfikuje uniwersalnego ducha, który jedna przeciwieństwa z ‘Duchem Chrystusa’. Doktrynę tę przyjął następnie jezuita apostata Teilhard de Chardin. Owa harmonia przeciwieństw obejmuje synkretyczną unię wszystkich religii i filozofii. Antropozofia uczy także o reinkarnacji i pozazmysłowej wiedzy o wszechświecie.
W tych dwóch systemach (opisanych w lit. c i d) zaproponowano ponownie różne elementy gnostyckie: w drugim z nich są one łączone z chrześcijaństwem. Co do tych dwóch teorii wystarczy powiedzieć, że przeciwieństwa, które są sprzecznością (jak ma to miejsce w wypadku Prawdy i Fałszu, Dobra i Zła), z samej swej natury nie mogą zostać pogodzone. Dlatego mówienie o ich ‘pogodzeniu’ jest nonsensem. Ponadto, ‘Duch Chrystusa’ pojmowany jako Bóstwo immanentne w stosunku do świata jest również absurdem, albowiem, jak już wyjaśniliśmy, Bóg z definicji jest absolutnie transcendentny wobec świata.
e) New Age
System New Age można opisać jako ‘współczesną gnozę’. Wywodzi się co do zasady z teozofii, ale zawiera również elementy antropozofii i innych doktryn gnostyckich. Twierdzi że otwiera nową erę świata i że oferuje człowiekowi jedyną dostępną drogę do zbawienia. Przedstawia się go jako system naukowy i mistyczny zarazem. Jako system naukowy przyjmuje dewizę: ‘myśl globalnie’, co oznacza postrzeganie świata na sposób holistyczny jako część całości, lecz również w sposób synkretyczny poprzez godzenie przeciwieństw takich jak Prawda i Fałsz czy Dobro i Zło. Jako system mistyczny proponuje on okultystyczną wiedzę i praktyki w celu doświadczenia ‘wyższych światów’: UFO, ‘duchów’, lecz przede wszystkim ‘siebie’ rozumianego jako boskość, która powinna być rozwijana w tym życiu oraz kolejnych życiach poprzez reinkarnację. New Age promuje bardziej uczucie niż rozumienie, jest w zakresie swych podstaw irracjonalna i subiektywistyczna.
Przedstawimy cztery elementy tej współczesnej gnozy, zbijając każdy w świetle Wiary i Rozumu:
1) Samo-ubóstwienie Człowieka poprzez wiedzę tajemną.
Owa wiedza tajemna jest oferowana w formie praktyk zmierzających do umożliwienia człowiekowi doświadczenia ‘immanentnego Boga’. Są one nauczane przez ludzi przedstawiających się jako ‘mistrzowie duchowi’. Przypomina to ową przyjemną wiedzę zaoferowaną Adamowi i Ewie w drodze zjedzenia zakazanego owocu. Praktyki, o których mówimy mają w rzeczywistości charakter magiczny i mają na celu uzyskanie pozaziemskiego (raczej niż ponadnaturalnego) stanu duszy. Są one surogatami sakramentów proponowanymi przez zastępczych mistrzów duchowych, świętych czy proroków w celu stanów jedności z Bogiem, które również są surogatami. Są one fikcją wymyśloną przez wielkiego imitatora Boga, wynalazcę wszelkiego zwiedzenia, który jest diabłem.
Co do koncepcji immanentnego Boga, powtarzamy że Bóg jest absolutnie transcendentny wobec tego świata, jest również w ograniczonym zakresie immanentny – jedynie w takim znaczeniu, że jest obecny w stosunku do istnienia każdej rzeczy. Jednakże, powyższe nie pozwala owej rzeczy, o ile posiada świadomość tak jak człowiek, doświadczać Boga.
2) Wiedza tajemna
Idea wiedzy tajemnej jest szczególnie widoczna w gnostyckim twierdzeniu, że Kościół ukrywa prawdy kluczowe dla dobra i szczęścia człowieka. Jak głosi św. Ireneusz, gnostycy zawsze twierdzili że posiadają większą i głębszą wiedzę niż ta, którą objawił Kościół. Ich krytyka Kościoła w tym temacie przypomina wątpliwość jaką szatan zasiał w umysłach Adama i Ewy co do dobrej woli Boga, gdy zakazał im spożywać owocu z Drzewa.
Możemy tu zadać pytanie: jakąż to wiedzę Kościół ma ukrywać, skoro ujawnił człowiekowi Rzeczywistość w jej ostatecznym znaczeniu: Prawdę absolutną, którą jest Trójca Przenajświętsza, i skoro objawił człowiekowi wszystkie możliwe środki dostępu do Boga i osiągnięcia w ten sposób swego końcowego celu, którym jest szczęście wiekuiste? Jakaż to wiedza może być większa i głębsza, wyższa czy bardziej przydatna człowiekowi?
3) Monizm ontologiczny lub panteizm
Doktryna ta znajduje wyraz w tezach gnostyckich, rozpowszechnionych nawet wśród dzisiejszych katolików, że dusza ludzka jest iskrą Bożą czy że dusza i Bóg są zbudowane z ‘wyższej materii’. Są to typowe teorie panteistyczne, a w końcowym obrachunku – ateistyczne. W przeciwieństwie do nich Kościół naucza że materia i duch są dwoma różnymi zasadami oraz że Bóg jest transcendentny wobec świata.
4) Rzeczywistość subiektywna
Teza o subiektywnej rzeczywistości wiąże się z pogardą dla opisanej wyżej rzeczywistości obiektywnej oraz jest skorelowana z monizmem logicznym: koncepcją że Prawda i Fałsz mogą współistnieć.
O tezie o rzeczywistości subiektywnej można powiedzieć co następuje: intelekt został stworzony aby poznać rzeczywistość, tak jak oko zostało stworzone by widzieć przedmioty. Prawda stanowi zgodność między intellectus et res – intelektem z jednej strony oraz obiektem z drugiej strony: rzeczywistością obiektywną. Owa zgodność między intelektem a obiektywną rzeczywistością to Prawda, Prawda Obiektywna. Wszystko to co myślimy i mówimy, myślimy i mówimy jako wyraz obiektywnej rzeczywistości. Jeśli myślę, że czytam teraz tekst, że mam teraz ból głowy, myślę powyższe jako obiektywną rzeczywistość. Nie mogę zaprzeczać obiektywnej rzeczywistości, prawdzie obiektywnej o rzeczach bez wyrzeczenia się sedna mojego intelektu, bez wyrzeczenia się używania rozumu. Nawet jeśli mówię, że rzeczywistość jest subiektywna, mówię powyższe jako wyraz tego co uznaję za obiektywną rzeczywistość.
Koncepcja rzeczywistości subiektywnej ma sens wyłącznie przy opisywaniu błędów takich jak te szaleńca lub przy mówieniu o świecie zmysłów: prywatnym świecie doznań, emocji i uczuć. Pragnienie użyczenia pewnej bytowej substancjalności koncepcji rzeczywistości subiektywnej w celu zastąpienia nią rzeczywistości obiektywnej jest czystą fantazją i iluzją.
***
To właśnie są niektóre szczegółowe błędy współczesnej gnozy. Gdybyśmy chcieli zidentyfikować generalne błędy jakie dzieli ona ze wszystkimi systemami gnostyckimi, skupilibyśmy się na panteizmie i egoizmie. Zauważamy że błędy gnostycyzmu można dziś znaleźć wśród wiernych katolików mimo, iż błędy te są zdecydowanie przeciwne Wierze. Być może głównym osiągnięciem sekt gnostyckich jest przedstawianie jako mistycyzm zwykłego ogłupiania.
tłum. wł. za blogiem Rorate coeli. AMDG.