Celem Kościoła jest chwała Boga i zbawienie dusz. Zbawienie od czego? Wiecznego potępienia, które jest przeznaczeniem czekającym tych, którzy umierają w grzechu śmiertelnym.
Nikt - jakichkolwiek by jałmużn nie udzielał, nawet gdyby dla imienia Chrystusa przelał swą krew - nie może być zbawiony, jeśli nie pozostaje w łonie Kościoła katolickiego i w jedności z nim.
Po tym całym zeszłorocznym mówieniu o miłosierdziu ludzie mogą być skłonni do myślenia, że wszyscy jesteśmy pewni Nieba, tak że wszystko co pozostanie nam z religii katolickiej to niesienie pomocy w poprawie życia tu na ziemi. Ale czy to prawda?
Testem Benevolentiae Nostrae jest listem papieża Leona XIII do kardynała Jamesa Gibbonsa, arcybiskupa Baltimore, ostrzegającym przed tym, co papież nazywa „amerykanizmem” oraz przed pewnymi trendami myślowymi, wobec których obawiał się, że mogłyby podważać katolicką ufność w autorytet Kościoła.
Sytuacja we współczesnym Kościele, którą aktualnie obserwujemy, nie jest jakimś nagłym kryzysem, który wziął się znikąd. Tak jak określiła to Hilary White w swoim eseju „Jak wyjść z Matrixu o własnych siłach” jest to logiczny wniosek, logiczna konsekwencja zmian, które zostały wprowadzone w Kościele w XX wieku.
Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?» Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu» (J 18,37)
We współczesnym świecie, zwłaszcza na zaawansowanym technicznie i postępowym Zachodzie, prawda została sprowadzona do subiektywnego punktu widzenia, „bycia prawdą dla nas”. Za prawdę uważa się tylko to co odnosi się do naszych doświadczeń, przekonań i pragnień. Studenci uczą się, że istnieje tylko jedna cnota – tolerancja – i tego, że każde z konkretnych ludzkich przekonań jest tak samo prawdziwe, jak każde inne.
Na Piazza del Gesù w Rzymie stoi macierzysty kościół Towarzystwa Jezusowego, pod wezwaniem Najświętszego Imienia Jezus. Wewnątrz niego można znaleźć klasyczną marmurową rzeźbę autorstwa Pierre’a Le Gros’a zatytułowaną Religia obalająca herezję i nienawiść. Historycy sztuki od dawna rozpoznają ją jako archetypowy obraz Kościoła Triumfującego.