Razu jednego żądano od Jana dokumentów osobistych. Władcy Jerozolimy, kapłani, rząd, uczeni w piśmie – wszyscy chcieli wiedzieć, kto jest ten wędrownik znad Jordanu, okryty sierścią wielbłądzią, karmiący się szarańczą. Kto jesteś? – spytali. Wtedy wyznał, nie skłamawszy. “Nie jestem Chrystusem”. Jan nie chce zwać się tym, kim nie jest.
Myśl o marności świata i o tym, że wszystkie rzeczy, jakie świat ceni, są kłamstwem i oszustwem, pobudziła wiele dusz do całkowitego oddania się P. Bogu. Bo cóż pomoże człowiekowi, jeśliby cały świat zyskał, a na duszy swej szkodę poniósł? (Mt 16,26). Na co się przyda, choćby się na ziemi wszystko pozyskało, jeśli duszę zgubi się na wieki?
"Nie pamiętaj, Panie, na występki moje albo rodziców moich: ani nie mścij się za grzechy moje" - Ten werset, wzięty z Księgi Tobiasza (3,3), jest antyfoną oprawiającą w ramy psalmy, które księża albo biskupi recytują podczas przygotowań do Mszy św. Ta sama antyfona śpiewana jest na początku i na końcu Siedmiu Psalmów Pokutnych, które w połączeniu z Litanią do Wszystkich Świętych, tworzą jedną z najbardziej uroczystych i potężnych modlitw pokutnych Kościoła.
Dla osiągnięcia zbawienia wiecznego bardzo jest pożyteczne często mówić do siebie: Pewnego dnia trzeba umrzeć. Kościół św. każdego roku w Popielec przypomina to wiernym, mówiąc: Pamiętaj, człowiecze, prochem jesteś i w proch się obrócisz. - Tę prawdę o śmierci bardzo często w ciągu roku nam też przypominają: to cmentarze, które napotykamy przy drogach, to grobowce, jakie widzimy wokół kościołów, to wreszcie pogrzeby.
"Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem". (Lb 6, 24-26)
W maju 2016 roku mój krewny miał szczęście uczestniczyć w rekolekcjach w Niemczech na temat duchowości św. Maksymiliana Kolbego i jego stowarzyszenia Militia Immaculatae (MI). Rekolekcjonistą był ks. Karl Stehlin z Bractwa św. Piusa X, który sam pomógł w ponownym otwarciu MI z jego pierwotnym charyzmatem i tradycyjną wiarą katolicką w 2000 roku w Polsce.
Kim jest kapłan? Jest rzecznikiem i przyjacielem Boga. Kapłan staje przy ołtarzu i wkracza do „odważnej i zatrważającej zażyłości świętych z Bogiem”, jak to mnich zapisał w swojej pamięci.
The Remnant: Każdego roku w okresie świąt Bożego Narodzenia umieszczamy krótką, prywatną refleksję świąteczną, która przedstawia alternatywny zwyczaj celebracji wielkiego Święta.
Kilka lat temu przeczytałem książkę Doma Chautarda pt. Życie wewnętrzne duszą apostolstwa i przekonałem się co do jego tezy: życie wewnętrzne musi iść zawsze w pierwszej kolejności; nasze dobre uczynki i apostolat będą następować po dobrych owocach solidnego życia wewnętrznego.
Miałem 24 lata, kiedy po raz pierwszy pielgrzymowałem z Paryża do Chartres we Francji. Byłem młody, a na świecie oczywiście panował bałagan, jednak w zdecydowanie mniejszym stopniu niż teraz. Ludzie z łatwością się uśmiechali. Świat nie był tak zblazowany.